بسم رب الشهدا و الصدیقین  

آدمی روزی از رحم مادر متولد می شود و مدت محدودی در دنیا گذران عمر می کند پس آنگاه که انسان به نهایت کمال خویش رسید  خالق هستی همانند باغبانی که میوه ی رسیده را می چیند ، انسان را به سوی خویش فرا می خواند و در این زمان دیگر انسان اختیاری برای انتخاب ندارد و در هر موقعیت و مکانی که قرار گرفته باشد بالاجبار باید دعوت حق را لبیک گوید و به سرای باقی بشتابد.

اگرچه با عواملی چون صدقه می توان اجل معلق را به تعویق انداخت اما اجل حتمی هرگاه فرا برسد از آن گریزی نیست.